Colombia – Marjet Berendsen

Locatie: Colombia

Reisperiode: juli/augustus 2010

Als je via email verzoekt om informatie over trips naar Venezuela verwacht je niet direct een telefoontje van het reisbureau met de vraag of je niet naar Colombia op vakantie zou willen. Maar Olaf was zo enthousiast en had zulke goede verhalen over de vriendelijkheid van de Colombianen, de veiligheid en de bezienswaardigheden ter plekke dat we besloten om met hem in zee te gaan. En we hebben er geen moment spijt van gehad!
We hebben ons tijdens deze reis nooit onveilig gevoeld. In de kleinere plaatsen al helemaal niet en in de grote steden was er in het centrum altijd voldoende politie op de goede plekken. Raadgevingen van gidsen en goedbedoelende Colombianen hebben we wel altijd ter harte genomen. Zo werd aangeraden nooit zomaar een taxi aan te houden maar altijd het hotel of het restaurant een taxi te laten bellen. En het was ook onverstandig zeer opzichtig met videocamera´s e.d. te opereren. Van het Farc hebben we niets gemerkt. En de mensen zijn inderdaad heel vriendelijk, heel vereerd dat je in hun land geïnteresseerd bent en zich wel degelijk bewust van de slechte reputatie van Colombia in Europa en Amerika. Colombia heeft een prachtige natuur, het is net een soort tropisch Zwitserland. Je kunt dan wel eens zo´n dikke vijf uur in de bus zitten om (via een slechte bergweg) van het ene stadje naar het andere te geraken maar het is tijdens zo´n rit puur genieten van het fraaie landschap. Vergeleken bij de meeste andere latijnsamerikaanse landen is Colombia een wonder van moderniteit want het openbaar vervoer (per lange afstandsbus of vliegtuig) is prima geregeld, de binnensteden worden schoolgehouden door een legertje straatvegers, er zijn vele prachtig ingerichte musea, die soms zelfs gratis toegankelijk zijn, en het onderwijs is er, zo werd ons menigmaal verteld, van goede kwaliteit en toegankelijk ook voor hen die niet over de voldoende financiële middelen beschikken. Onze drieweekse reis was heel gevarieerd. We hebben de grootste steden, nl. Bogotá, Medellin, Cali en Cartagena, bezocht. Niet alleen de moeite waard vanwege de oude binnensteden met hun monumenten en musea maar ook vanwege de gezellige sfeer op de pleinen en in de winkelstraten met al hun straathandel. Heel speciaal vonden wij het grote plein in het centrum van Medellin met alle grote standbeelden van Botero, en het schitterende Museo de Oro in Bogotá, waar alle gouden objecten, vondsten uit pre-Colombiaanse culturen, tentoongesteld zijn als ware het kunstwerken. Cartagena, onze laatste stopplaats, vonden we wel heel erg toeristisch, maar hadden we toch niet graag willen missen, al die kleurrijke huizen met bloemen op de balkons en het typisch Caribische sfeertje. Minder hectisch, heel lekker rustig was het in Villa de Leyva en Popayán. Villa de Leyva is een koloniaal dorp ten noorden van Bogotá. De huizen zijn er allemaal laag en wit en hebben groengeverfde balken. De straten zijn geplaveid met van die grote onregelmatige stenen waarop je niet met hoge hakken moet lopen. Je moet ook niet vergeten om redelijk warme kleding aan te doen want het is hier flink hoog (2100 meter). In de witte stad Popayán is het veel aangenamer van temperatuur, perfect dus voor een dagje slenteren langs de kerken en andere monumenten. Wat betreft het natuurschoon waren voor ons de hoogtepunten het bezoek in de zeer vroege morgen aan de Desierto de la Tatacoa, de rondleiding in het archeologische park van San Agustín en het verblijf in de ecolodge El Cantil aan de Stille Oceaan. In de Tatacoa woestijn vind je een heel merkwaardig soort prehistorisch landschap, met in sommige stukken roodachtig gekleurde steenformaties en in een andere gedeelte witgrijze gesteenten, net een spookgebied. Helaas konden we ondanks het vroege opstaan niet genieten van de sterrenhemel omdat het nogal bewolkt was. Even mysterieus maar wel op een radicaal andere manier vonden we de beelden van mensen en dieren in het archeologische park in San Agustín. Over de beschaving die deze fascinerende sculpturen heeft geproduceerd is weinig bekend. Voor de doorsnee toerist is dat niet echt tragisch want de beelden zijn zo prachtig dat je er gewoon van kunt genieten alsof het moderne kunstwerken zijn.
Onze ecolodge in Nuqui aan de Stille Oceaan ligt in een soort tropisch paradijsje. Vandaaruit kun je wandelingen door het regenwoud maken, en dat hebben we dan ook gedaan, zij het dat we de kortste en de gemakkelijkste hebben genomen… Hier hebben we ook voor het eerst van ons leven van dichtbij walvissen gezien. Uiteraard niet de hele walvis, maar wel een kop, een stuk lijf of een staart. Een belevenis die je niet gauw vergeet. En na afloop van elke excursie werden we opgewacht met oftewel vers fruit oftewel een glas frisse limonade!
We zouden best nog eens terug willen naar Colombia, er moet vast nog meer moois te zien zijn. Wat we in ieder geval nooit meer zouden doen is naar het strand gaan van Boca Grande bij Cartagena. Je kunt daar geen minuutje genieten van de rust, er is altijd wel iemand die je kettingen, armbanden, drank, eten of een massage wil verkopen. En die iemand gaat niet weg ook al zeg je dat je niets nodig hebt. Klein minpuntje in een oceaan van pluspunten.